Modern Abhazya’daki ritüel eylemlerden biri, sığır yetiştiriciliği Aitar’ın tanrısına adanmış jüabranın hazırlanmasıdır. Araştırmacılara göre, XX yüzyılın başında. Abhaz çobanları Cumartesi günü Jüabran – Jvabranıhua için bir dua töreni düzenlediler: peynirsiz büyük bir dörtgen çürek (amgyal) pişirdiler. Ayin, ailedeki en büyük kadın tarafından gerçekleştirilir – anne veya kız kardeş, mutfakta ateş yakarak yemek pişirmeye başlar.(apatsha). Sonra, ormangülü – ahuaj yapraklarını koyduktan sonra ocağın üzerinde hamuru pişirir. Bu aşağıdaki şekilde yapılır. Kullanmadan önce yapraklar, yanmaması veya kırılmaması ve ayrıca içlerindeki acıyı gidermek için kaynar su ile haşlanır. Hamuru bu yaprakların üzerine eşit bir tabaka halinde yayın, üstüne ormangülü yapraklarıyla örtün ve üzerlerine kömür dökün. Şibran pişirirken dua için balmumu mum yapar ve sofrayı kurar. Birkaç saat sonra yaşlı kadınlar ocaktan ekmeği kaldırır. Bunu çok dikkatli bir şekilde yapıyor, böylece üzerinde çatlak görünmüyor. Ekmek ocaktan alındığı anda çatlarsa, bu, bu yıl ailenin kaybedileceği anlamına gelir – üyelerinden birinin ölümü. Ekmek bayram sofrasına götürüldüğünde bütün aile yanında toplanır ve anne dua eder. Tanrı-Antsva’dan ailede refah, büyük bir hasat, sağlık, şans ve uzun ömürlülük ister. Yemek sırasında gogabran küçük dikdörtgen parçalara kesilir ve bunların hepsitedavi edilir. Aile üyelerinden biri o gün gelmezse, o evde görününceye kadar payı saklı kalır. Yemek sırasında masanın üzerinde bir dua mumu durur ve daha sonra evin doğu tarafında bulunan kapı çerçevesine takılır. Kutlamalar arasında ekmeğin hazırlanması sırasında gelen ve zorunlu geleneğe göre yemeğin sonuna kadar kalan bir misafir varsa, o, mumun takılı olduğu kapıdan ayrılmak zorundadır. Ritüelin tamamlanması üzerinemum kalıntıları şöminenin üzerinde tutulur. Avcılar, bunun kendilerine iyi şans getireceğine inanarak onları yanlarında götürür.
Jüabran-nıhua-Жәабран -ныҳәа
